بيش فعالي

اختلال بيش فعالي كمبود توجه است. اين يك وضعيت پزشكي است. فرد مبتلا به بيش فعالي داراي اختلالات در رشد مغز و فعاليت مغز است كه بر روي توجه، توانايي نشستن و كنترل خود تاثير مي گذارد. بيش فعال  مي تواند يك كودك را در مدرسه، در خانه و در دوستي ها تحت تأثير قراردهند
علائم بيش فعالي چيست؟
همه بچه ها در حين مبارزه براي توجه، گوش دادن و دنبال كردن مسيرها، نشستن، و يا صبر كردن به نوبت خود. اما براي بچه هاي مبتلا به بيش فعالي، مبارزات سخت تر است و بيشتر اتفاق مي افتد.
كودكان مبتلا به بيش فعالي ممكن است علائمي از يك، دو يا هر سه اين دسته را داشته باشند.اين علائم بيش فعالي عبارتند از:
بي توجهي كودكاني كه بي توجه هستند (به راحتي حواس پرت شده) مشكل توجه خود را تمركز مي كنند، تمركز مي كنند و مشغول انجام كار هستند. ممكن است آنها به مسيرها گوش ندهند، ممكن است از جزئيات مهم دست بردارند و ممكن است آنچه را كه شروع مي كنند را تمام كنند. آنها ممكن است فرياد زده باشند يا بيش از حد خجالت بكشند. آنها ممكن است غافلگيرانه يا فراموشكار باشند، و مسيرهاي خود را از دست بدهند.
بيش فعال. كودكاني كه بيش از حد فعاليت مي كنند بي قرار هستند، و به آساني خسته مي شوند. آنها ممكن است مشكل نشستن ، و يا آرام ماندن را داشته باشند. آنها ممكن است از طريق عجله و اشتباه بي پروا به نحوي عمل كنند كه كار  ديگران را مختل كند.
كودكاني كه دچار پرخاشگري هستند قبل از تفكر سريعا عمل مي كنند. آنها ممكن است چيزهايي را بدون درخواست مجوز انجام دهند، چيزهايي را انتخاب كنند كه خودشان نيستند يا در مواردي كه خطر زياد است، عمل كنند. آنها ممكن است واكنش هاي عاطفي اي داشته باشند كه براي اين وضعيت بيش از حد شديد است.
بيش فعالي چگونه درمان مي شود؟
درمان بيش فعالي معمولا شامل موارد زير است:
دارو:  اين توانايي مغز را به توجه، كم كردن سرعت و استفاده از كنترل بيشتر كنترل مي كند.
درمان رفتاري درمانگران مي توانند به بچه ها كمك كنند مهارت هاي اجتماعي، عاطفي و برنامه ريزي را كه با بيش فعالي عقب مانده است، گسترش دهند.
مربي والدين. از طريق مربيگري، والدين بهترين راه براي پاسخ دادن به مشكلات رفتاري كه بخشي از بيش فعالي هستند را ياد مي گيرند.
پشتيباني مدرسه و معلمان مي توانند به كودكان مبتلا به بيش فعالي كمك كنند و بيشتر از مدرسه لذت ببرند.
درمان مناسب به بهبود بيش فعالي كمك مي كند. والدين و معلمان مي توانند بچه هاي كم سن تر را در مديريت توجه، رفتار و احساسات خود تربيت كنند. همانطور كه آنها رشد مي كنند، بچه ها بايد ياد بگيرند كه توجه و كنترل خود را افزايش دهند.
هنگامي كه بيش فعالي درمان نشود، ممكن است منجر به عزت نفس پايين، افسردگي، رفتار مخالف، نارضايتي مدرسه، رفتار ريسك پذيري يا درگيري خانوادگي شود.
والدين چه كار مي كنند؟
اگر كودك شما با بيش فعالي تشخيص داده شود:
در گير شدن: در مورد بيش فعالي همه چيز را بدانيد. درمان را كه ارائه دهنده خدمات بهداشتي كودك شما را توصيه مي كند، دنبال كنيد. تمام مراحل توصيه شده براي را درمان نگه داريد.
بيش فعالي كودكان
فرزند شما داروهاي بيش فعالي مصرف مي كند، هميشه آن را در زمان و دوز معين به فرزند خود بدهيد. داروها را در يك مكان امن نگه داريد.
با مدرسه فرزندتان كار كنيد. اگر كودك شما يك IEP داشته باشد، از معلمان بپرسيد. اغلب با معلمان ملاقات كنيد تا ببينيد كه فرزند شما چگونه كار ميكند. با هم كار كنيد تا به فرزندتان كمك كنيد
علل بيش فعالي  چيست؟
روشن نيست كه علت اختلال مغز در بيش فعالي  چيست. شواهد قوي وجود دارد كه بيش فعالي بيشتر به ارث برده مي شود. بسياري از كودكان مبتلا به بيش فعالي  داراي والدين بيش فعال هستند.
بيش فعالي مي تواند با دريافت درمان، غذا خوردن سالم، خواب و ورزش كافي، و والدين حمايتي كه مي دانند چگونه به بيش فعالي پاسخ دهند، مي تواند بهبود يابد.
بيش فعالي چگونه تشخيص داده مي شود؟
اگر فكر مي كنيد فرزند شما داراي بيش فعالي است، يك وقت ملاقات با دكتر فرزندتان بگذاريد. دكتر مي تواند در صورت نياز به روانپزشك كودك  ارجاع دهد. براي تشخيص بيش فعالي، پزشكان با در نظر گرفتن سلامت، رفتار و فعاليت فرزند شروع مي كنند. آنها با والدين و بچه ها درباره چيزهايي كه متوجه شده اند صحبت مي كنند. پزشك شما ممكن است از شما بخواهد چك ليست مربوط به رفتار فرزندتان را تكميل كند و ممكن است از شما بخواهيد معلم كودك ، نيز چك ليست ارائه دهد.
پس از جمع آوري اين اطلاعات، پزشكان بيش فعالي  را تشخيص مي دهند اگر
ناراحتي، اضطراب و يا تكانشگري كودك، فراتر از آنچه كه براي سن آنها معمول است، بالاتر باشد
رفتارها از زماني كه كودك كم س تر بود، ادامه داشته باشد
اختلال در فعاليت، بيش فعالي و تكانشگري، كودك را در مدرسه و در خانه تحت تاثير قرار دهد.
بسياري از كودكان مبتلا به بيش فعالي نيز داراي مشكلات يادگيري، رفتارهاي مخالف و خسته كننده، يا مشكلات روحي و رواني هستند. پزشكان معمولا اين را با بيش فعالي درمان مي كنند.